Drie geweldige weken later
Door: Leonie Biemans
Blijf op de hoogte en volg Leonie
14 Oktober 2014 | Suriname, Paramaribo
Er wonen hier in Suriname veel verschillende bevolkingsgroepen die allemaal hun eigen nationale feestdag willen hebben (wat zorgt voor heerlijk veel vrije dagen ;) ). De dag van de Marrons is een feestdag van de gevluchte Afrikaanse slaven. Zij hebben zich in stammen in het binnenland gevestigd en proberen steeds meer te integreren in Suriname. Ik ga er vast nog heen tijdens een van mijn trips. Afgelopen vrijdag waren er allemaal kraampjes met Surinaamse hapjes en doeken van de Marrons die werden verkocht. Ook hebben we een battle gezien waarbij mannen tegen elkaar gingen dansen om uit te maken wie de beste was. Het was een soort van breakdance maar dan (denk ik) op de Marronmanier. Tof om te zien, zeker hoe de Marrons waren uitgedost in prachtige kleuren, maar we hadden van de dag zelf eigenlijk wat meer verwacht.
Afgelopen donderdag (de avond voor onze extra vrije dag) hadden we een welkom-stagaires-feest. Dat was ontzettend leuk! Nadat we de week ervoor waren wezen stappen met de (46-jarige) zoon van de huisbaas, wat ook erg leuk was, hadden we nu een feestje met mensen van onze eigen leeftijd. We gingen eerst op een partybus. Je rijdt dan in een open bus met muziek en drank en een stuk of veertig stagiaires door de binnenstad van Paramaribo. Heel vet. Vanuit de bus gingen we naar een poolparty. Dat was leuk, maar de sfeer miste een beetje. Op een gegeven moment kwamen er ook een paar Surinamers in L'Thirt (waar het feest was). Toen kwam de sfeer er goed in! Er kwam Surinaamse muziek, waar je overigens heerlijk op kan dansen. Helaas hadden we toen al een taxi gebeld en gingen we door naar de volgende club, Havana. Daar kwam Suzanne (vrijwilligster op de crèche) niet binnen omdat ze slippers aan had! Dat er daar vrouwen halfnaakt rondlopen in fluorescerende paarse pakjes is geen enkel probleem, maar stel je voor dat je geen bandje achter je hiel hebt, dan kom je toch echt niet binnen. Bizar! Zij is (in een taxi met een dronken taxichauffeur... :( ) andere schoenen gaan halen en kon later gelukkig toch naar binnen.
Havana was leuk, maar als Surinamers eenmaal hebben besloten dat ze met je willen dansen, kom je heel moeilijk nog van ze af. Ze blijven vragen of je wil dansen of gaan gewoon voor je staan. Als je dan uiteindelijk hebt duidelijk gemaakt dat je er écht niet op zit te wachten, stappen ze net zo makkelijk over op het volgende Nederlandse meisje. Het maakt niet uit of je bruin, blond, rood of zwart haar hebt, hoe je eruit ziet, hoe oud je bent, enzovoorts. Als je maar blank bent. Uiteindelijk hebben we wel een hele leuke avond gehad en erg genoten van de borgoe.
Op stage kwamen er deze week dan toch echt meer kinderen. Omdat de basisscholen nu ook zijn begonnen, sturen alle ouders hun kinderen naar de crèche. We hebben de hele week geobserveerd op de groepen. Het was heel leuk om het verschil te zien tussen de groepen. Op groep blauw wordt echt nog gewerkt aan de basisvaardigheden zoals lopen en zelf eten, terwijl op groep rood echt al wordt gewerkt aan tellen en voorbereiding op een (speciale) basisschool. Het was een heel intensieve week, omdat je eigenlijk als een soort leidster meedraait en alle kinderen je gaan uitproberen. Desondanks was het heel leuk om de kinderen te leren kennen en een kijkje te nemen op de groepen. Dinsdags stond ik op groep geel waar een paar hele drukke kinderen in zitten. Toen we gingen buitenspelen merkte ik dat een autistisch jongetje (dat erg rustig is en geen emoties laat zien) een beetje bij het hek stond te drentelen en niks deed. Ik rolde de bal naar hem toe en na een paar keer proberen begon hij terug te rollen. Na een paar minuten zag ik langzaam een glimlach op zijn gezicht komen en nog iets later begon hij zelfs hardop te lachen! Dat was een mooi overwinningsmomentje, een autistisch jongetje laten lachen :) Toen ik op vrijdag op groep rood stond, kwam er een jongetje met 2 sokken naar me toe en keek me vragend aan. Hij kon best enigszins praten dus ik vroeg "Wat zeg je dan?". Hij bleef me vragend aankijken. Ik zei "Zeg maar: juf, wil je me helpen". Waarop hij dat op zijn half onverstaanbare manier (maar toch duidelijk herkenbaar) herhaalde. Hierop ging hij zijn schoenen halen en vroeg vervolgens uit zich zelf "Juf, wil je me helpen?". Het was ontzettend leuk om te merken hoe snel zo'n jongetje oppikt wat van hem wordt verwacht.
Om even een dagje bij te komen van deze 'enorme inspanningen' heb ik samen met Wilke, Suzanne, Robbin en Maartje (die naast ons zijn komen wonen) een heerlijk ontspannen dagje gehad bij zwembad Torarica. Ik heb voor het eerst een kokosnoot leeggedronken (a la expeditie Robinson). Het was, hoe zeg ik dit netjes, eigenlijk ontzettend vies! Maar wel leuk om het een keer gedronken te hebben. De strawberrycocktail die volgde was een stuk beter te drinken. We kwamen nog een man uit Curaçao tegen die in Suriname had gewoond en ons er van alles over heeft verteld. 's Avonds is hij nog met ons mee uit eten geweest. Al met al een heerlijk dagje aan het zwembad gelegen, met zelfs een dj die 's middags draaide. Uiteindelijk wel wat verbrand, maar hé, dat wordt bruin, dus het gaat de goede kant op!
Last but certainly not least, de Sunset & Dolphin Tour! Zaterdag 4 oktober zijn we met een gids en een bootje de Surinamerivier en de Commowijnerivier opgegaan om dolfijnen te spotten. We kwamen een groep van ongeveer twaalf dolfijnen tegen, met een paar kleintjes. Het was heel indrukwekkend om te zien. Op een gegeven moment sprong er eentje helemaal uit het water, echt een aandachttrekker. ;) Ze kwamen tot maar een paar meter van de boot dus we konden die prachtige beesten van heel dichtbij bekijken. Na het zien van de dolfijnen gingen we naar Braamspunt, een strandje bij de Atlantische Oceaan. De (vooraf beloofde) prachtige zonsondergang was helaas niet zo goed te zien vanwege de bewolking, maar het was wel mooi om er te zijn.
Al met al begin ik hier dus aardig te wennen en geniet ik onwijs van alle mooie dingen zie ik zie en meemaak! Tot snel! Dikke brasa voor jullie allemaal :)
Liefs
-
14 Oktober 2014 - 13:45
Willy:
Leuk verslag. Goed om te lezen dat je je een beetje thuis begint te voelen. Je komt toch nog wel weer naar Nederland? De groetjes uit Veendam. -
14 Oktober 2014 - 23:11
Marchiena:
Wauw Leonie, leuk allemaal! Snel weer een keer skypen:) -
15 Oktober 2014 - 10:55
Caroline:
Ha meisje,
Dikke brasa terug! -
15 Oktober 2014 - 15:49
Leonie Biemans:
Haha ik kom zeker weer naar Nederland, Willy. Het is hier heel leuk maar ik denk dat een half jaar wel genoeg is. We skypen snel weer, Marchiena! -
15 Oktober 2014 - 15:49
Leonie Biemans:
Haha ik kom zeker weer naar Nederland, Willy. Het is hier heel leuk maar ik denk dat een half jaar wel genoeg is. We skypen snel weer, Marchiena! -
21 Oktober 2014 - 21:32
Antje En Joop:
We vinden het heel erg leuk om de verslagen van jou te lezen
Groetjes en een dikke kus van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley