Cola kreek, Erick E en salsales

Jaaaa daar ben ik weer! Inmiddels alweer een stukje bruiner en een stukje relaxter. Ik zie steeds meer de voordelen in van de Surinaamse cultuur. Als je geduld hebt, is het heerlijk. Toch heeft het ook zijn nadelen. Ik wacht inmiddels al vijf weken op een pakketje en bijna zes weken op een kaartje... Van mevrouw Chin (onze huisbazin) heb ik begrepen dat het komt doordat er nog maar heel weinig postbodes in Paramaribo zijn, omdat het postkantoor bijna failliet is. Je vraagt je af hoe een postkantoor failliet kan gaan, maar goed, so be it... Dat relaxte zorgt er ook voor dat het hier soms voelt als een grote vakantie. Natuurlijk ben ik hard aan het werk op stage, maar we kunnen ook veel leuke dingen doen. We zijn vroeg vrij, omdat we vroeg beginnen, dus de middagen liggen voor ons open. Zo zijn we op vrije middagen en in het weekend veel aan de zwembaden te vinden. Anderhalve week geleden was er een openluchtbioscoop bij een hotel in de buurt, ze draaiden Hoe duur was de suiker?. Leuk om in de buitenlucht zo'n film te kijken. En wat voor een film, heel mooi :) Ruim twee weken geleden zijn we met de zoon van de huisbaas naar Cola Kreek geweest. Sommige mensen denken dat het Cola Kreek heet omdat het water de kleur van cola heeft (ik weet het, klinkt niet echt heel fris). Van anderen hoor ik weer dat het zijn naam heeft gekregen omdat de Amerikanen (uit het 'land van de cola') er hebben gezeten tijdens de Tweede Wereldoorlog om de voorraad bauxiet daar te bewaken. We zullen de echte reden nooit zeker weten denk ik... Wat ik wel weet, is dat Cola Kreek leuk is om heen te gaan. We hadden en tafel gehuurd met een dakje erboven. Gelukkig maar, want toen we er een uurtje waren, kwam de regen met bakken uit de hemel zetten. Het heeft een paar uur geregend en aan het eind van de middag stond het water een heel stuk hoger dan aan het begin. Gelukkig konden we nog wel het water in toen het even droog was. We stonden tot onze heupen in het water en konden onze onderbenen al niet meer zien. Ineens voelde ik wat zuigen aan mijn voeten. Brrr.... Waarschijnlijk een onschuldig visje, maar ik ben me rot geschrokken!

We zijn ook nog sportief bezig geweest in het water. Een paar keer hebben we een uur baantjes getrokken in Parima, een zwembad in de buurt. Als je dan omhoog kijkt tijdens het zwemmen, zie je een hele donkere hemel met af en toe een sterretje. Ondanks de schijnwerpers langs de kant van het bad, is het een heel mooi gezicht. Ik ben ook een paar keer wezen hardlopen. Je komt dan leuke straatnamen tegen. De Ruthlaan bijvoorbeeld, of de Willylaan, of de Vierkinderenlaan.

Drie weken geleden zijn we naar een concert van Erick E geweest! Dat was heel gaaf :) Volgens mij waren er qua Surinamers vooral elite-mensen (inclusief superkorte, superstrakke jurkjes en metershoge hakken ;) ), maar de Nederlanders die er waren, waren gelukkig gezellig. Een jongen die wij kennen, deed het licht, grote rode afbeeldingen op zwarte schermen. Dat was een heel gaaf gezicht. Na het concert hebben we nog 1,5 uur met Erick E staan praten. Aardige vent. Voor het stappen zijn we ook een paar keer naar een casino geweest. Je kan hier 10 srd (2,50 euro) inzetten en zolang ze niet doorhebben dat ze praktisch niks aan je gaan verdienen, kan je de hele avond spelen inclusief gratis drankjes en hapjes.

Een paar weken geleden ben ik aan salsales begonnen. De leraar is een Javaan, Chris, die veel te soepel met zijn heupen kan bewegen, het is bijna eng. Van tevoren leek het me heel leuk, maar ik had er niet heel veel vertrouwen in. Het viel alles mee gelukkig! We hebben de basis geleerd, de side-break, een aantal draaien en meer pasjes. Het wordt pas echt leuk als je met partner gaat dansen. Als een man je goed leidt, kan praktisch iedere vrouw salsadansen. Het geeft een heel goed gevoel als je samen een leuke dans neer kan zetten :) Nog een paar dagen, komende donderdag, dan moet ik afdansen. Spannend...! Jullie horen meer in mijn volgende blog.

We hebben ons visum ook kunnen verlengen bij de vreemdelingendienst, tot en met 2 maart. Hiervoor hebben we wel 2 keer ruim 1,5 uur moeten wachten. Maar goed, je moet er wat voor over hebben... We zouden 2 a 3 weken geleden gebeld worden dat we hem konden ophalen. Helaas nog niks gehoord. Een typisch voorbeeld van de 'relaxte' Surinaamse cultuur. No spang ;)

Op stage gaat het ook goed. We hebben de afgelopen weken ons onderzoek voorbereid en gaan er komende woensdag ook echt mee beginnen. We gaan kijken hoe het programma dat op de creche wordt gebruikt invloed heeft op de zelfstandigheid van de kinderen en hoe het programma verbeterd kan worden binnen de creche. Ik ben erg benieuwd...! Tijdens het testen blijkt dat de kinderen op de Anniecreche erg ver achterlopen qua ontwikkeling. Natuurlijk wist ik dat wel, je ziet de kinderen en leest dingen over ze. Maar als je dan ook daadwerkelijk zo'n test afneemt en zwart op wit ziet staan wat hun ontwikkelingsleeftijd is (ik testte van de week een meisje dat 4 jaar en 10 maanden oud is en qua motoriek op een niveau van 14 a 15 maanden zit en qua verstandelijke vermogens op 5,5 maand), is het toch best heftig om te zien en te beseffen dat ze misschien nooit zelfstandig kunnen leven. Toch is het wel fijn dat nu gemeten is wat het niveau van zo'n kindje is. Het verandert niks aan de achterstand maar geeft wel meer duidelijkheid voor ouders en leidsters.
Van de week zijn we naar het revalidatiecentrum geweest voor een cursus floorplay. Dat is een methode waarbij de ontwikkeling van (met name autistische) kinderen wordt gestimuleerd door heel erg het kind te volgen in wat het doet en leuk vindt. Ik heb niet heel veel nieuws gehoord, maar het was leuk om erbij te zijn. Het is ook leuk om op stage steeds meer touwtjes in handen te nemen. Zo overleg ik soms met bijvoorbeeld de fysiotherapeute of ergotherapeute over de behandeling van een kind. Dat voelt best professioneel haha
Anderhalve week geleden zijn we wezen kijken op de Kangoeroeschool. Twee meiden die we hebben ontmoet, Jorien en Julia, lopen daar stage en zij hebben ons rondgeleid. Om acht uur wordt daar iedere dag begonnen met het hijsen van de vlag en zingen van het volkslied. De kinderen kunnen al vanaf 6 maanden oud naar die school en soms staan de kleutertjes ook bij de hele ceremonie 's morgens. Het is bizar om te zien dat een jongetje van 3 jaar kaarsrecht staat en uit volle borst het hele volkslied foutloos meezingt! Zie dat in Nederland maar eens voor elkaar te krijgen, zelfs de meeste voetballers mompelen maar wat tijdens een WK.

Inmiddels zijn Wilke haar ouders ook aangekomen. Erg gezellig! Ik mis thuis alleen af en toe wel meer. Dan maar extra skypemomentjes inplannen ;)

Morgen ga ik op mijn eerste trip! We gaan naar Nickerie en Bigipan. De details zal ik jullie later vertellen, maar we gaan onder andere slapen in een huis op een meer, kaaimannen vangen en in een natuurlijk moddderbad. Volgende week waarschijnlijk weer op trip, dan naar Brownberg en Ston Island. Jullie horen snel meer :)